ارتباط ابعاد مختلف دعا با سلامت معنوی بیماران تحت درمان با همودیالیز

اهداف: در برخی از بیماران همودیالیزی سلامت روانی، جسمانی و معنوی مختل می­شود. رفتارهای مذهبی به­ویژه دعا می­تواند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در بیمار شود. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط دعا با سلامت معنوی بیماران همودیالیزی بود.   روش­ها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی در سال 1388 روی بیماران همودیالیزی مراجعه­کننده به بیمارستان­ امام رضا(ع) شهرستان آمل انجام شد. 85 نفر که شرایط مطالعه را داشتند به­روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش­نامه ابعاد دعا مراویگلیا و سلامت معنوی پولوتزین و الیسون جمع­آوری شد. از نرم­افزار آماری spss 16 و آزمون­های آماری توصیفی و استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی ) برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد.   یافته­ها: در 96% نمونه­های پژوهش میزان تناوب دعا در سطح بالا بود. 96% نمونه­ها به­میزان زیاد دعا می­کردند. 85% تجربه دعا و 87% نگرش مثبتی نسبت به دعا داشتند. سلامت معنوی در 75% نمونه­ها در سطح بالا بود. همچنین، بین تناوب دعا با سلامت معنوی ارتباط معنی داری یافت نشد (3/0=p). بین تناوب دعا با تاهل (05/0=p) و سلامت معنوی با سن (01/0>p) ارتباط معنی­داری مشاهده شد. نتیجه­گیری: تناوب دعا تاثیری در سلامت معنوی بیماران همودیالیزی ندارد. با توجه به فرهنگ غالب مذهبی در جامعه ایرانی و اعتقادات مردم، انتظار می­رود که کادر بهداشتی در مراقبت از بیماران به ابعاد معنوی و مذهبی توجه داشته باشند.